காற்றின் பூ மஞ்சத்தில் புரளும்
வண்ணத்துப் பூச்சியாய்
சிறகடித்துக் கொண்டு இறங்குகிறது
மரத்திலிருந்து ஓர் உதிர் இலை.
கல்தரையோ புல்தரையோ
மண்தரையோ
உயிர்புடனும்
மாறா இனிமையுடனும்தான்
வந்தமர்கிறது அது.
மரணத்தையும் வாழ்வையும் நன்கறிந்த
துயர்களற்ற ஜீவன்!
-தேவதேவன்
இறுதிக் கணத்தில்
சிறு விடுபடல் போதும்
மென்காற்றின் தொடுகை போதும்
ஓர் இலை உதிர
ஒளிரும் இளம் தளிராய்
உயிரின் அடர் நிறமாய்
காற்றில் நடனமிடும்
ஒரு சந்தோச இலையாய்
வாழ்வை நன்கறிந்த ஓர் இலை
வாழ்வின் இறுதியில்
மரணத்தின் தலைவாயிலில்
ஒரு விடுபடலில்
ஒரு தொடுகையில்
உதிர்கிறது
உதிரும் ஒற்றை இலையில்
எஞ்சி இருக்கும் மஞ்சள் நிறம்
அந்தியின் நிறம்
வைகறையின் நிறம்
பெருமரக்கிளையிலிருந்து உதிர்கிறது
ஓர் இலை
யாதெனின் யாதெனின் நீங்கிய
ஓர் இலை.
***
***
0 comments:
Post a Comment